تاریخچه شلوارهای دمپا گشاد

هر خانمی در کمد لباس خود باید یکی از مدل های شلوارهای دمپا گشاد داشته باشد. این مدل شلوار تقریبا به همه می آید و هیچ وقت از مد خارج نمی‌شود.

در موقعیت ها و فصل های مختلف کاربرد دارد، در ضمن می توانید هرجا که بخواهید آن را بپوشید. شلوارهای دمپا گشاد هم در محیط کار و هم با کتانی و تی شرت عالی به نظر می رسند.

فقط این نکته را فراموش نکنید که وقتی مدل های جدید پوشاک زنانه را امتحان می کنید تناسب بین اجزای لباس را فراموش نکنید. اما این شلوارها از کی مد شدند؟

شلوارهای دمپا گشاد در سال های دهه 1920

 

  

بخش اعظم مد سال های 1910 تا 1920 الهام گرفته از لباس های آسیایی بود. اولین بار شلوارهای راحتی ابریشمی را در آن زمان مشاهده می کنیم.

ستاره های مطرح دنیای مد این شلوارهای راحتی را برای سرگرمی و یا زیبایی در خانه می پوشیدند. این شلوارها از کمر تا مچ پا به شکل راسته برش می خورد و نسبتا گشاد بود و در کنار یک تونیک متناسب با فرم آسیایی ست می شد.

بعضی اوقات هم، این شلوارهای ابریشمی را در کنار ژاکت های ابریشمی یا مخملی می¬پوشیدند، این استایل برگرفته از ژاکت های اسموکینگ مردانه بود.

شلوارهای راحتی گشاد در اواخر سال های 1920 محبوبیت زیادی پیدا کرد، و دیگر فقط مختص ستاره های سینما نبود مردم عادی هم از آن در خانه و یا تعطیلات کنار دریا استفاده می کردند.

شلوارها و پیژامه های ساحلی سال های 1930

 

  

در سال های 1930 شلوارهای راحتی خانه( لباس خواب یا پیژامه ) شلوارهای راحتی تابستانی برای کنار دریا( پیژامه ساحلی) و شلوارهای ورزشی، عضو ثابت مد روز بودند.

پیژامه خواب خیلی شبیه پیژامه ساحلی بود. استایل غالب پیژامه(لباس راحتی) در سال های،1930 شلوارهای گشاد و تونیک یا بلوزهای دکمه دار به همراه کمربند بود.

لباس مجلسی هنوز از مد نیافتاده بود اما شکل پیژامه طوری بود که نیازی نبود برای پوشاندن خود چیزی روی آن پوشید و می شد آن را به تنهایی در خانه استفاده کرد. بسیاری زنان در طول روز فقط این لباس راحت را می پوشیدند و به کارهای خانه می رسیدند.

 

 

 

  

خصوصیات پیژامه های ساحلی سال 1930

پیژامه هایی(لباس راحتی) هم بودند که قرار نبود موقع خواب بپوشید( گرچه قطعا چیزی جلوی شما را برای پوشیدن آن هنگام خواب نمی گرفت) و برای پوشیدن در ایام سفر طراحی شده بودند، به ویژه سفر به مناطق گرمسیری و یا سفرهای دریایی.

سبک و نازک بودند و مناسب هوای داغ( برای رقصیدن هم فوق العاده هستند!). اسم این لباس ها پیژامه ساحلی بود اما بیشتر اوقات همان پیژامه صدایش می کردند.

می توانستند فقط شلوار باشند اما عموما به شکل جامپ سوئیت(لباس یک تکه) بند دار به همراه تاپ های گردنی یا تی شرت بدون یقه در رنگ های متضاد پوشیده می شدند.

جلوی لباس پوشیده بود اما پشت آن کاملا باز بود! سال های 1930 به داشتن گشادترین شلوارها و جسورانه ترین الگوهای قرن شناخته می شود. این ترند از شلوارهای نسبتا گشاد شروع شد و به شلوارهای خیلی بزرگ پلیسه رسید.

پیژامه ساحلی تنها لباس گردشگری و ورزشی نبود که زنان در سال های 1930 می پوشیدند. بلوز شلوارهای موقرتری هم بودند که در جاهایی غیر از ساحل استفاده می شد.

گرچه به عنوان لباس ورزشی طراحی شده بودند اما زنان صرف نظر از اینکه ورزش می کردند یا نه از آن استفاده می کردند. پوشیدن شلوار توسط زنان به جز در محیط های ورزشی و سفر هنوز پذیرفته نشده بود.

جامپ سوئیت

با دوختن یک تاپ و شلوار ست به یکدیگر جامپ سوئیت به وجود آمد. جامپ سوئیت های سال های 1930 برای حفظ اصول اخلاقی آن زمان آستین دار بودند اما اغلب جامپ سوئیت های امروزی مانند همتایان دهه 70 خود بی آستین هستند.

این مدل های جدید لباس زنانه عبارت بودند از شلوارها فاق بلند و گشاد اما مانند پیژامه های ساحلی به صورت افراطی گشاد و چین چین نبودند.

مدل ملوانی آن خیلی طرفدار داشت و به این شکل بود: شلوار ملوانی با دکمه های بزرگ در جلو و نوارهای راه راه در کناره ها.

شلوارهای پاکتی هم در آن زمان مد بود و همچنین دامن شلواری یا کلوت که شلواری کوتاه و گشاد بود در واقع چیزی بین دامن و شلوار و با یک یا دو بلوز(یکی پوشیده و دیگری باز) ست می شد.

امروزه گاهی اوقات به دامن شلواری، شلوار کابویی هم می گویند که می تواند کوتاه یا بلند باشد. اوورال ها هم بخشی از شلوارهای گشاد محسوب می شدند. کارگران بیشتر آن را می پوشیدند ولی در تعطیلات هم استفاده می شد.

شلوارهای دمپا گشاد سال های 1940

 

 

  

زنان همچنان در طول سال های 1940، از شلوارهای ورزشی در تعطیلات و سفر استفاده می کردند. پیژامه ساحلی در خلال جنگ جهانی دوم و جیره بندی، چون هدر دادن پارچه به حساب می آمد از مد افتاده بود.

نیاز جدید زنان شلوارهایی بود که بتوانند با آن کار کنند. روی کتان های کج راه محکم، شلوارهای لی و اوورال ها مردانه تغییراتی انجام شد تا مناسب کار زنان در کارخانه شوند.

با افزایش زنان شاغل و عادت کردن به پوشیدن شلوار در اماکن عمومی خیلی طول نکشید که زنان توانستند بیرون از محیط کار و تعطیلات شلوار بپوشند.

شلوارها هنوز هم گشاد و فاق بلند بودند و کاملا برجستگی پایین تنه را می پوشاندند. بعضی شلوارها در دوران جنگ کمی باریک شدند.

شلوارهای دمپا گشاد سال های 1950

 

 

 

   

دهه پنجاه جایی است که از شلوارهای دمپا گشاد خداحافظی می کنیم. در ابتدای دهه پنجاه شلوارها مشابه دهه 40 هستند، فاق بلند و گشاد اما در مچ پا جمع تر می شوند. شلوارهای جین نسبت به شلوارهای کتان اندکی بیشتر گشادی خود را حفظ کردند اما آن ها هم بالاخره باریک تر شدند. شکل شلوارهای دهه ی پنجاه مثل مثلث وارونه بود. شلوارها در میانه دهه پنجاه تا انتهای دهه 60 تنگ تر و تنگ تر شدند و تنها با شکل گیری جنبش های بوهو و هیپی در دهه هفتاد شلوارهای گشاد و دمپاگشاد به دنیای مد بازگشتند. آن ها با کپی از استایل دهه 30، پارچه های لخت و پوشش خیلی گشاد را احیا کردند. شلوارهای جین فاق بلند پاچه گشاد و دمپا گشاد هم در آن دوره رواج داشتند. امروزه شلوارهای دمپا گشاد به عنوان یک آیتم کلاسیک در کمد لباس بیشتر خانم ها جا دارد. پررنگ یا کمرنگ، زاپ دار یا بدون زاپ، این شلوارهای کاربردی اندام شما را کشیده تر و پاهایتان را باریک تر نشان میدهند. اگر آنها را با کفش های پاشنه دار امتحان کنید این تاثیر چند برابر می شود.

اگر تا به امروز شلوارهای دمپا گشاد را امتحان نکردید وقت آن رسیده که به وبسایت پوشاک زنانه برنس مد مراجعه کرده و یک استایل جدید و جذاب را با این نوع شلوار امتحان کنید.